سارا اصلانی، خبرنگار اعزامی به هانگژو/ «به پارادایز خوش آمدید». شاید وقتی در بدو ورودتان به هانگژو با این تابلو مواجه می‌شوید، تصور چینی‌ها از بهشت را به سخره بگیرید. به خصوص اگر طبیعت سبز هانگژو ناخودآگاه ذهن شما را درگیر مقایسه قطعه سرسبز خطه شمالی کشورمان با این شهر شرقی در چین کند،اما هرچه از طبیعت جنگلی ورودی شهر فاصله می‌گیرید و به قلب میزبان بازی‌های آسیایی 2022 نفوذ می‌کنید، کم کم هانگژو چهره واقعی خود را با آن برج‌های سربه فلک کشیده، معماری مدرن، خودروهای هیبریدی، خیابان‌های مهندسی‌‌ساز، خط متروی گسترده، سیستم حمل و نقل در دسترس و نو، تعبیه لاین‌های مخصوص عبور پرتعداد موتورهای برقی و دوچرخه و هزاران هزار جزئیات مدرن شهری، شما را غافلگیر می‌کند و کم‌کم به چینی‌ها حق می‌دهید که به این سرزمین شرقی لقب پارادایز بدهند. به‌خصوص وقتی وارد سالن‌های ورزشی مدرن و تقریبا بی‌نقص‌شان می‌شوید، دیگر حرفی برای نقد کردن باقی نمی‌ماند. این جا هم اقتصاد عالی ا‌ست، هم هوا پاک است و هم ورزش برای مردم آسان و در دسترس. همه چیز آن‌قدر نو و به روز است که انگار همین دیروز شهر را ساخته‌اند تا از نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی میزبانی کند، اما هانگژو شهری قدیمی است که قدمت ابنیه‌های تاریخی آن به 770 سال پیش می‌رسد. با این حال مدیریت شهری به قدری سطح بالاست که تقریبا تمام نقاط شهر به‌روزرسانی شده. چین که مدت‌هاست خود را به یکی از قطب‌های اقتصادی تراز اول دنیا بدل کرده، حالا در زمینه ورزش هم فاصله معناداری با رقبای آسیایی خود گرفته و وقتی از نزدیک به این فاصله نگاه می‌کنید، به‌قدری شکاف عمیق است که به نظر می‌رسد تقبل میزبانی بازی‌های آسیایی برای سومین بار توسط چینی‌ها نه ناشی از نیاز این سرزمین برای دیده شدن در عرصه ورزش است و نه ترفندی برای رسیدن به رشد در این زمینه و قطعا چین از قبول این میزبانی پرهزینه، اهداف بزرگ‌تری را دنبال می‌کند. به رخ کشیدن زیرساخت‌های قوی ورزشی در سرزمین اژدها شاید بخش کوچکی از پروژه‌ مدنظر چینی‌ها باشد، اما همین بخش کوچک و مقایسه‌ای که ناخودآگاه در اذهان شکل می‌گیرد، مخاطب را از پا در می‌آورد. برای ما که 50 سال پیش بزرگ‌ترین ورزشگاه آسیا و یکی از مدرن‌ترین ورزشگاه های دنیا را ساختیم و به همان آزادی دردانه کفایت کردیم، حالا رشد عجیب و غریب چین در تمامی ابعاد ورزشی غیرقابل هضم است. برای درک این فاصله فقط کافی است ورزشگاه المپیک هانگژو میزبان مراسم افتتاحیه را که نه، بلکه مجموعه ورزشی هوانگ لانگ را با مجموعه ورزشی آزادی مقایسه کنید. قیاسی که با هر متر و معیاری مع‌الفارق است. مجموعه ورزشی هوانگ لانگ که میزبان مسابقات جذاب ژیمناستیک بود، یک مجموعه ورزشی چند منظوره است که 4 سالن مجزا و باشکوه را در خود جای داده که شاید مهم ترین آن مجموعه آبی باشد که مرکز توسعه ورزش‌های آبی در چین است. جالب این‌که در این مجموعه یک زمین چمن بدون سکو وجود دارد که برای تمرین ساخته شده. زمینی که چمن سرسبز آن هزاران برابر جلوتر از چمن ناهموار و کچل ورزشگاه آزادی است. دو مجموعه آکواتیک و هوانگ لانگ به عنوان مجموعه‌های ورزش‌های آبی بخش دیگری از جاذبه‌های ورزشی شهر هانگژوست. هریک از این دو مجموعه مدرن از 2 استخر مجزا و قهرمانی برای شنا و شیرجه برخوردار است و در طول مسابقات یکی از آن‌ها میزبان مسابقات شنا و شیرجه بود و دیگری میزبانی واترپلو را برعهده داشت. همین دو مجموعه خود پاسخ قاطعی به این سوال همیشگی است که چرا چینی‌ها در ورزش‌های آبی در جهان حرف اول را می‌زنند و مدال‌های جهانی و المپیک را درو می‌کنند، ولی ما در این رشته مادر فاصله عمیق و اساسی با دنیا داریم. البته مدرن‌سازی سالن‌های ورزشی در چین فقط به همین چند سالن ختم نمی‌شود و دست کم در شهر هانگژو به هر سالن و پیست ورزشی که وارد شوید، سورپرایز جدیدی انتظارتان را می‌کشد؛ از پیست قایقرانی گرفته تا تیراندازی و اسکیت و... در واقع هانگژو به عنوان یک شهر دورافتاده از مرکز چین، 8 سالن زیبا، مدرن و جذاب ورزشی دارد که از نیازهای این شهر بسیار بیشتر است. هرچند که بخش عظیمی از این مجموعه‌های ورزشی برای گرفتن میزبانی‌های مختلف از جمله بازی های آسیایی ساخته شده، اما همان نیمه باقی‌مانده هم برای این شهر زیاد به نظر می‌رسد، ولی مسئولان چینی به چشم یک سرمایه قابل بهره‌برداری به آن نگاه می‌کنند تا جایی که حتی در روستاهای اطراف شهر هانگژو هم می‌توانید سالن‌های ورزشی مجهز و به روز را پیدا کنید.امید است مسئولان ورزشی کشور که به تازگی با دستور ریاست محترم جمهوری استارت ساخت یک ورزشگاه چند منظوره را در کشور زده‌اند، با الگوبرداری از زیرساخت‌های رقبای آسیایی، در گام اول ساخت یک مجموعه ورزشی مدرن و در گام‌های بعدی ساخت یک دهکده ورزشی کاملا مجهز را در دستور کار قرار دهند تا شاید روزگاری برسد که عروسی به کوچه ما هم برسد و شاهد میزبانی تورنمنت‌های بزرگ در آب و خاک خودمان باشیم.

نحسی سیزده کشتی آزاد را گرفت
ضرب نهمین طلا توسط سجاد در روز ناکامی رحمان بی‌رمق

شاداب/ پرونده کشتی فرنگی ایران در نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی درحالی با کسب ۲ مدال زرین( امین میرزازاده در  وزن ۱۳۰ کیلوگرم و محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ کیلوگرم) ، ۲ نقره (امین ‌کاویانی‌نژاد در ۷۷ کیلوگرم و ناصر علیزاده در وزن ۸۷ کیلوگرم) و نیز برنز دانیال سهرابی در وزن ۶۷ کیلوگرم در روز سیزدهم بسته شد که کشتی آزاد ایران در سیزدهمین روز بازی‌ها با فینالیست شدن ۲ نماینده کشورمان، شروع خوبی در بازی‌ها داشت، اما عموزاد در دیدار فینال آن رحمان بی‌رحم همیشگی نبود و او که برای کسب مدال طلا به مصاف تومور اوچیر‌ تولگا رفته بود با نتیجه دور از انتظار ۱۱ بر یک شکست خورد و به مدال نقره بسنده کرد. پیش از این ابراهیم خواری در وزن ۵۷ کیلوگرم در دور نخست لوبرگویتو آلوین از فیلیپین را شکست داد. او در دومین مبارزه مقابل حریف هندی شکست خورد و حذف شد.

واکنش فدراسیون جهانی به استعفای عطایی

سقوط، سکوت و جدایی

استعفای بهروز عطایی سرمربی تیم ملی والیبال ایران بعد از سه باخت در انتخابی المپیک، در سایت فدراسیون جهانی هم بازتاب داشت. با این که عطایی قول داده بود تیمش در برزیل کار سهمیه را یکسره می کند، اما بعد از این که تیمش سومین باخت  را مقابل جمهوری چک گرفت، باختی که تیم ملی والیبال ایران با آن به رتبه چهاردهم رنکینگ جهانی سقوط آزاد کرد،دیگر ماندن را جایز ندانست و استعفا کرد. با کناره گیری او علیرضا طلوع کیان دیروز، امروز و فردا به ترتیب مقابل ایتالیا، برزیل میزبان و کوبا تیم را مثل هفته سوم دور مقدماتی لیگ ملت ها کوچ می کند،اما صفحه رسمی فدراسیون جهانی در اینستا هم درباره کناره گیری عطایی نوشته :«مربی تیم بعد از باخت  مقابل چک  در رقابت های انتخابی پاریس 2024 استعفا کرد. باخت 3-1 در بازی مقابل چک و شکست ها مقابل اوکراین و آلمان آخرین نتایج سرمربی سابق تیم   بودند. همچنین ایران در رنکینگ جهانی سقوط کرد و این ممکن است آن ها را از حضور در بازی های المپیک سال آینده دور کند. »گفتنی است پس از استعفای عطایی، علاقه مندان به والیبال به صفحه او هجوم بردند و به انتقاد از سرمربی تیم ملی والیبال پرداختند و حجم کامنت ها به قدری زیاد بود که عطایی مجبور شد صفحه اینستاگرامش را ببندد و فعلا هم واکنشی به این مسائل نداشته است.

زلال و بی‌هیاهو مثل شعر سهراب

در زادروز سهراب سپهری، با دکتر بهرام پروین گنابادی  استاد زبان و ادبیات فارسی درباره ویژگی‌های کمتر شنیده‌شده  از اشعار این شاعر جریان‌ساز گفت‌وگو کرده‌ایم

    محمد بهبودی نیا calture@khorasannews.com

برخی کارشناسان ادبی، سهراب سپهری را «مولوی شعر نیمایی» می‌نامند و برخی او را نقاش چیره‌دست دنیای کلمات معرفی می‌کنند. این شاعر نیمایی‌سرای اهل کاشان از سر تواضع، همواره خودش را دارای سرسوزن ذوقی در شعر و هنر معرفی می‌کرد. شاعری که از کودکی شعر و ادبیات مانند عضوی از خانواده او بودند. مادرش «ماه جبین» و پدرش «میرزا نصرا... خان سپهری» به شعر و شاعری شناخته می‌شدند. سهراب که 15 مهر 1307 چشم به جهان گشود و اول اردیبهشت 1359 بدرود حیات گفت، همواره در شعر و زندگی، فارغ از دنیا و هر آنچه در آن است راه خود را در پیش گرفت. او بسیار سفر کرد تا به پختگی برسد. بی‌تردید همین سفرها روح او را مانند رودی همیشه در جریان، صیقل داد و لطافت طبعش را صدچندان کرد. دکتر بهرام پروین گنابادی، استاد زبان و ادبیات فارسی، پژوهشگرو منتقد ادبی ازجمله پژوهشگرانی است که تا امروز در زمینه‌های مختلفی در دنیای ادبیات به تحقیق و پژوهش پرداخته و شعر و اندیشه سهراب نیز یکی از این موارد به شمار می‌آید. با این استاد برجسته ادبیات درباره دلایل ماندگاری و محبوبیت شعر سهراب سپهری گفت‌وگو کرده‌ایم.

دکتر پروین گنابادی در تشریح دلایل تازگی و طراوت شعر سهراب گفت: درباره طراوت در کلام و اندیشه سهراب باید به این واقعیت اشاره ‌کنیم که طراوت و تازگی کلامی در تمام اشعار سهراب وجود ندارد. این ویژگی تنها در اوایل «هشت کتاب» وجود دارد اما در ادامه صمیمیت در کلام او تا حدودی کم‌رنگ می‌شود. از این‌جا به بعد طراوت و تازگی را باید در نوع نگاه سهراب جست‌وجو کرد.

سید خلیل سجادپور- تارو پود دو پرونده کودک ربایی در روستاهای شهرستان قوچان هنگامی به یکدیگر گره خورد که پیگیری های پلیس با ردیابی سیم کارت بدون هویت ، ماجراهای دلهره آوری را رقم زد و در نهایت سرکرده باند تبهکاران مخوف در عملیات تعقیب و گریز کشته شد.
فرمانده انتظامی خراسان رضوی روز گذشته در تشریح دو پرونده گروگانگیری به خبرنگار روزنامه خراسان گفت: ماجرای اولین پرونده کودک ربایی بیست و هشتم شهریور از آن جا آغاز شدکه پلیس گزارش ربایش کودک 10 ساله ای به نام «متین»را دریافت کرد و با توجه به حساسیت و اهمیت خاص پرونده بلافاصله گروهی تخصصی از کارآگاهان پلیس آگاهی قوچان به فرماندهی مستقیم سرهنگ قربانعلی قربانی(فرمانده انتظامی قوچان)عازم روستای «ع» شدند و تحقیقات فنی را آغاز کردند. سردار سرتیپ محمد کاظم تقوی افزود: بررسی های مقدماتی نشان داد که سرنشینان یک دستگاه پژوپارس کودک ۱۰ ساله را هنگام دوچرخه بازی در روستا به درون خودرو انداخته  و متواری شده اند اما هنوز تحقیقات در روستای مذکور ادامه داشت که حدود 3ساعت بعد فرد ناشناسی با مادر «متین» تماس گرفت و برای آزادی وی تقاضای مبلغ800 میلیون تومان وجه نقد، سکه یا دلار کرد.این تماس تلفنی روح و روان مادر کودک را به هم ریخت و با گریه وزاری به تماس گیرنده گفت : شوهرم یک کارگر ساده است ما نمی دانیم چرا فرزند ما را دزدیده اید!ولی ما حتی یک وسیله نقلیه یا یک قطعه زمین هم نداریم! و...
رئیس پلیس خراسان رضوی با اشاره به این که تحقیقات مقدماتی تا ساعت4بامداد روز بعد به طول انجامید،خاطر نشان کرد:ردیابی های فنی و تجزیه و تحلیل های کارشناسی به نتایجی از یک سیم کارت بدون هویت رسید که توسط یکی از معتادان کارتن خواب به مبلغ صد هزار تومان فروخته شده بود.وی گفت:طولی نکشید که گروهی از کارآگاهان پلیس آگاهی به سرپرستی سرهنگ مجید نادری(رئیس پلیس آگاهی قوچان)وارد عمل شدند و با شناسایی مرد معتاد، بررسی های تخصصی را ادامه دادند اما از سوی دیگر تماس های متعدد گروگانگیران در حالی زیر چتر اطلاعاتی کارآگاهان قرارگرفت که آن ها دریافتند به کاهدان زده اند وخانواده گروگان اوضاع اقتصادی مناسبی ندارند! به همین خاطر کودک 10 ساله را اطراف روستا رها کردند و به مخفیگاه خود بازگشتند.
سردار سرتیپ تقوی اضافه کرد: با توجه به این که جرایم مهمه خط قرمز پلیس است و این گونه پرونده ها تا دستگیری تبهکاران ومجرمان ادامه می یابد، تحقیقات کارآگاهان باهماهنگی سرهنگ جواد شفیع زاده (رئیس پلیس آگاهی خراسان رضوی) در حالی وارد مرحله جدیدی شد که بررسی های فنی به رد زنی خودروی پژو پارس از طریق دوربین های ترافیکی رسید اما حدود 10 روز بعد،کارآگاهان به اطلاعاتی از یک آدم ربایی دیگر دست یافتند که خانواده گروگان با تهدید آدم ربایان ماجرا را به پلیس گزارش نکرده بودند. بنابراین خیلی زود اطرافیان نوجوان14 ساله(گروگان) تحت حمایت پلیس قرار گرفتند و عملیات رها سازی گروگان در حالی آغاز شد که این بار گروهی از کارآگاهان  ورزیده و با تجربه پلیس آگاهی استان خراسان رضوی با هدایت مستقیم سرهنگ کارآگاه مهدی سلطانیان(رئیس اداره جنایی پلیس آگاهی مرکز) در قوچان مستقر شدند و تحقیقات تخصصی را به همراه نیروهای انتظامی قوچان از روستای «د»(محل وقوع جرم) ادامه دادند.
سکاندار امنیت سرزمین خورشید تصریح کرد: سپیده دم روز بعد گروگانگیران در تماس با عموی رضا(نوجوان گروگان)تقاضای 500میلیون وجه نقد یا سکه طلا کردند. از سوی دیگر بررسی های پلیس بیانگر آن بود که نوجوان 14 ساله بعد از فوت پدرش، مغازه بقالی کوچکی در روستا با حمایت اطرافیانش راه اندازی کرده است و شب حادثه سوار یک دستگاه پراید شده بود که سرنشینان آن ناشناس بودند.
سردار محمد کاظم تقوی در ادامه این مصاحبه اختصاصی افزود:گروگانگیران در تماس های بعدی درحالی به دریافت5سکه طلا رضایت دادند که رد زنی های فنی بازهم به همان سیم کارت بدون هویت قبلی گره خورد که متعلق به معتاد کارتن خواب بود بنابراین فرضیه تبهکاران آدم ربا در روستای«ع»قوت گرفت و بدین ترتیب قرار صوری برای تحویل 5 سکه طلا و رهایی گروگان در ابتدای جاده خروجی قوچان-مشهد گذاشته شد.
رئیس پلیس با تجربه خراسان رضوی با تاکید بر این که محل قرار در محاصره کارآگاهان  قرار گرفته بود،گفت:حدود ساعت 20 یازدهم مهر هنگامی که پراید سوار تک نشین پس از بررسی های موتورسوار نقابدار به محل قرار وارد شد، ناگهان تغییر مسیر داد و در حالی که به حضور پلیس مشکوک شده بود، پدال گاز را فشرد و این گونه عملیات تعقیب و گریز در حالی به جاده های روستایی رسید که راننده27 ساله مورد شناسایی کارآگاهان قرار گرفت. ساعتی بعد وقتی مالک پراید توسط گروه دیگری از کارآگاهان در منزل مسکونی اش دستگیر شد و با سرکرده آدم ربایان در حضور پلیس تماس گرفت، او نیز برای رهایی از تعقیب پلیس به همدستانش زنگ زد که نوجوان گروگان را آزاد کنند. وقتی نیروهای انتظامی گروگان  را به آغوش گرفتند عملیات تعقیب و گریز به جاده چناران کشید و راننده پراید همزمان با شلیک های اخطار آمیز هوایی همچنان به فرار ادامه داد تا این که در چناران هنگام گریز از محدوده ایست و بازرسی هدف گلوله قرار گرفت و مجروح شد.سردار تقوی تصریح کرد:با انتقال سرکرده تبهکاران آدم ربا به بیمارستان طالقانی مشهد،گوشی تلفن نوجوان گروگان نیز از داخل خودروی وی کشف شد اما تلاش کادر درمانی برای نجات متهم به نتیجه نرسید و او روز بعد جان خود را از دست داد ولی تحقیقات برای دستگیری دیگر همدستان وی همچنان ادامه دارد.

اختصاصی خراسان

 لبخند یکی از زبان‌های بین‌المللی است که بین همه انسان‌ها با نژادها و فرهنگ‌های مختلف، مشترک است. شاید به همین دلیل است که می‌گویند اگر می‌خواهی جهان زیباتر شود، لبخند بزن. لبخند زدن علاوه بر این که احساس خوبی در خودتان ایجاد می‌کند، مانند یک ویروس مسری عمل می‌کند که سهمی از شادی را نصیب نزدیکان و اطرافیان‌تان هم می‌کند. امروز یعنی 7 اکتبر روز جهانی لبخند نام‌گذاری شده است. هدف از نام گذاری یک روز به نام «لبخند»، یادآوری اهمیت این رفتار ساده اما با تاثیرات مثبت بسیار است. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی‌سلام، از انواع لبخند، تاثیرات آن بر کیفیت زندگی خودمان و اطرافیان، قلق‌های کاشتن لبخند و ... خواهیم گفت. توصیه می‌کنیم که قبل از خواندن مطالب این پرونده، لبخند بزنید.

ویژگی‌های یک لبخند واقعی
آن چه باید درباره انواع لبخند بدانید

مهدی خراسانی  |  کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی
شاید لبخندزدن کار بسیار ساده‌ای باشد اما تاثیرات روان‌شناسانه آن بر خودمان و حتی دیگران، ساده و مختصر نیست. گاهی اوقات اتفاقاتی می‌افتد که لبخند زدن و شاد بودن را سخت می‌کند اما اگر اطلاعات درستی درباره آن داشته باشید، هر روز در زندگی لبخند خواهید زد. در ادامه، نکاتی در همین باره مطرح می‌شود.
شروع لبخند زدن از 2 ماهگی
لبخندها بسته به موقعیتی که آن را ابراز می‌کنیم، کارکردها و نام‌های متفاوتی دارند. برخی از این لبخندها، نشان‌دهنده سلامت جسمی و روانی‌اند مانند لبخند زدن کودک بین دو تا شش ماهگی. 98 درصد کودکان در این فاصله سنی از طریق لبخند به یک چهره اعم از آشنا یا ناآشنا پاسخ می‌دهند و اگر لبخند وجود نداشته باشد باید سلامت کودک بررسی شود. این لبخند مقدمه روابط اجتماعی بعدی کودک است.
آشنایی با انواع لبخند
دسته‌بندی‌های مختلفی برای انواع لبخند ارائه شده است. در یک تقسیم‌بندی از سه دسته کلی نام برده شده که عبارت اند از: 1- لبخند پاداش 2- لبخند وابستگی و 3- لبخند تسلط. همچنین در یک تقسیم‌بندی دیگر، نام‌های متنوعی برای انواع لبخند ذکر شده است مانند لبخند مودبانه، دوستانه، احساسی، تحقیرآمیز، زورکی، از روی تعجب، برای برتری طلبی، ناگهانی، از روی ترس، خجالت و ... . اما دو نوع خنده از بقیه مشهورتر است، یکی خنده واقعی و دیگری خنده ساختگی که به آن‌ها لبخند داچن و لبخند پان آمریکن می‌گویند. در ادامه بیشتر با این دو نوع لبخند آشنا خواهید شد.
وضعیت لب‌ها و گونه‌ها در یک لبخند واقعی
برای شناسایی انواع لبخند، تحقیقات بسیاری توسط زیست‌شناسان، عصب‌شناسان و روان‌شناسان انجام شده است اما به دلیل این که نخستین بار، عصب‌شناسی فرانسوی به نام گیلام داچن متوجه تفاوت لبخند واقعی با لبخند تصنعی شد، لبخند اصیل و واقعی، «لبخند داچن» نام گرفت. یکی از تحقیقات برجسته داچن روی سیماشناسی بود که در قرن نوزدهم مبحث بسیار مهمی به شمار می‌ر‌فت. داچن می‌خواست تعیین کند چگونه عضلات صورت باعث نمایش و ابراز احساسات آدمی می‌شود. نحوه تحریک عضلات صورت توسط او بسیار جالب بود. عکس‌های عجیب و غریبی که از تحقیقات او در کتابی منتشر شد، سر و صدای بسیاری به پا و او را مشهور کرد. داچن در حین تحقیقاتش به طور تصادفی نکته جالبی را کشف کرد: لبخند اصیل و واقعی با لبخند تصنعی تفاوت دارد، چیزی که تا قبل از آن مورد بحث نبود. او لبخند اصیل و واقعی را به نام خودش، لبخند داچن نامید! در لبخند داچن که لبخندی صادقانه است، گوشه‌های لب بالا می‌آید و پوست اطراف گوشه‌های چشم چروکیده می‌شود. عضلاتی که مسئول بالا بردن گوشه دهان است، عضلات زیگوماتیک خوانده می‌شود. این عضلات هم در لبخند واقعی و هم لبخند دروغین فعال‌اند. ولی در لبخند واقعی عضلات دیگری هم منقبض می‌شود، این عضلات اوربیکولاریس اوکولی و پارس اوربیتالیس هستند، آن‌ها گونه را بالا می‌برند و پوست اطراف چشم‌ها را چین می‌اندازند.
ویژگی‌‌های لبخند تصنعی
برخی افراد به واسطه شغل‌شان به ناچار باید در محیط کار و در ارتباط با مشتریان دایم لبخند به لب داشته باشند. طبیعی است فردی که به اجبار لبخند می‌زند، این لبخند نشان دهنده رضایت او نیست و تنها برای حفظ شغل اش وانمود می‌کند که خوشحال و شاد است. مطالعات نشان می‌دهد که وقتی افراد در حال نمایش هستند، تلاش بیشتری برای کنترل ماهیچه‌های صورت خود به خرج می‌دهند. در نتیجه گوشه‌های ‌دهان فوق‌العاده بالا می‌آید و تعداد بیشتری از دندان‌ها در معرض دید قرار می‌گیرد. واضح است که چنین لبخندی، نه تنها پیام خوبی را به دیگران منتقل نمی‌کند که بعد از مدتی باعث می‌شود تا فرد با اختلالاتی همچون افسردگی، اضطراب و ... دست ‌و‌ پنجه نرم کند و سلامت روانش به خطر بیفتد.

6 دلیل قانع‌کننده برای لبخند ‌زدن
بسیاری از افراد لبخند زدن را به عنوان یک پاسخ غیر ارادی به مواردی که باعث شادی و خنده می‌شوند، در نظر می‌گیرند. اگرچه این تعریف قطعا درست است اما آن چه بیشتر مردم نادیده می‌گیرند، این است که لبخند زدن می‌تواند به همان اندازه که یک پاسخ داوطلبانه باشد، یک انتخاب آگاهانه و قدرتمند هم باشد. مطالعات علمی بی‌شماری تأیید کرده‌اند که لبخند فواید زیادی دارد که در ادامه به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌شود.
1- ما را جذاب‌تر می‌کند  ما به‌طور طبیعی جذب افرادی می‌شویم که لبخند می‌زنند. یک عامل واقعی جذب فیزیکی با عمل لبخند زدن مرتبط است. جای تعجب نیست که حالت‌های شدید یا منفی صورت مانند اخم، ترشرویی و ادا و اصول در واقع برعکس عمل و به طور مؤثر مردم را از فرد دور می‌کنند.
2- استرس را برطرف می‌کند  استرس می‌تواند در تمام وجود ما نفوذ کند و واقعاً در چهره ما نمایان شود. لبخند زدن نه تنها به شما کمک می‌کند خسته، فرسوده و شکسته به نظر نرسید، بلکه در واقع، می‌تواند به کاهش استرس شما هم کمک کند.
3- روحیه ما را بالا می‌برد  دفعه بعدی که احساس ناراحتی کردید، لبخند بزنید. احتمال زیادی وجود دارد که روحیه شما بهتر ‌شود. لبخند زدن می‌تواند بدن را فریب دهد تا به شما در بالا بردن روحیه کمک کند، زیرا عمل جسمی لبخند زدن پیام عصبی را در مغز شما فعال می‌کند.
4- سیستم‌ایمنی را تقویت می‌کند  لبخند زدن می‌تواند سلامت کلی شما را تقویت کند. عمل لبخند زدن در واقع به سیستم ایمنی بدن انسان کمک می‌کند تا عملکرد مؤثرتری داشته باشد. تصور می‌شود که هنگام لبخند زدن، عملکرد ایمنی بدن به دلیل آرامش بیشتر به لطف آزاد شدن انتقال‌دهنده‌های عصبی خاص، بهبود می‌یابد.
5- احساس‌مان را بهتر می‌کند مطالعات نشان داده است که لبخند زدن باعث ترشح اندورفین، مسکن طبیعی و سروتونین می‌شود. این سه هورمون انتقال‌دهنده عصبی با هم باعث می‌شوند از سر تا پا احساس خوبی داشته باشیم. این مواد شیمیایی طبیعی نه تنها روحیه شما را بالا می‌برند، بلکه باعث آرامش بدن و کاهش درد جسمی می‌شوند. لبخند زدن یک داروی طبیعی است.
6- از افسردگی دور می‌شوید  حتی وقتی لبخند غیرطبیعی باشد، بازهم به مغز و در نهایت بقیه بدن ما این پیام را می‌فرستد که زندگی خوب است. بنابراین با لبخند زدن از افسردگی و نگرانی فاصله خواهید گرفت. همچنین مطالعات نشان داده است افرادی که به‌طور منظم لبخند می‌زنند، اعتماد به نفس بالاتری پیدا می‌کنند و احتمال ارتقای درجه شغلی آن‌ها بیشتر است.

تأثیر لبخند بر اطرافیان
می‌دانستید لبخند واقعا مُسری است؟ آن بخش از مغز شما که مسئول حالت چهره‌ شما هنگام لبخند زدن یا تقلید لبخند دیگران است، در قشر حلقوی مخ قرار دارد یا به عبارتی ناحیه‌ واکنش خودکار و ناخودآگاه. در تحقیقی که در کشور سوئد انجام شد، به داوطلبان تصاویری از احساسات متعدد را نشان دادند: شادی، خشم، ترس و شگفتی. زمانی که تصویر یک فرد خندان به آن‌ها نشان داده می‌شد، از آن‌ها خواسته می‌شد، اخم کنند. نتیجه این بود که حالات چهره‌ افراد، مستقیما در پی تقلید همان تصویری بود که می‌دیدند. مقاومت در برابر تقلید نکردن از لبخند، نیازمند تلاش آگاهانه‌ داوطلبان بود. بنابراین، اگر به کسی لبخند می‌زنید، منتظر لبخند فرد مقابل هم باشید، چون لبخند شما مسری است و نمی‌توان در برابر آن مقاومت کرد. اما اگر فرد مقابل لبخند نزد، بدانید که برای لبخند نزدن به شما، تلاش آگاهانه‌ای کرده است. اگر به این یافته‌ها یک نگاه کلی بیندازیم، درمی‌یابیم هر بار که به فردی لبخند می‌زنیم، مغز آن فرد او را به خندیدن وسوسه می‌کند. شما با لبخندتان، یک رابطه‌ هم‌زیستی ایجاد می‌کنید که به شما و فرد مقابل اجازه می‌دهد مواد شیمیایی وابسته به احساسات خوب را در مغزتان آزاد کنید، مراکز پاداش را در مغزتان فعال کنید، هر دو جذاب‌تر شوید و شانس طول عمر بیشتر و زندگی سالم‌تر را بالا ببرید. لبخند چیزی است که باید به خودتان هدیه دهید، پس خودتان را با افراد، مکان‌ها و چیزهایی احاطه کنید که شما را شاد می‌کنند. با دوستانی معاشرت کنید که مثبت و خنده‌رو هستند. فیلم‌های خنده‌دار تماشا کنید و یادتان باشد در چشم افراد نگاه کنید و مرواریدهای سفیدتان را به آن‌ها نشان دهید. جهان با لبخند ساده و بی‌ریای شما زیباتر خواهد شد.

به چه چیزهایی بخندیم و نخندیم؟!
از قدیم گفته‌اند «بخند تا دنیا به روت بخنده» یا «خنده بر هر درد بی‌درمان دواست»؛ اما در چه مواقعی خنده بجاست، به چه چیزهایی می‌توانیم بخندیم و چه چیزهایی را می‌توانیم دستمایه شوخی کنیم؟

* اگر می‌خواهید یکدیگر را بخندانید، به خاطرات مشترک گذشته‌تان رجوع‌کنید. حتما در بین آن‌ها به خاطره جذاب و خنده‌داری برمی‌خورید که بتواند دیگران را هم بخنداند. در واقع یک جورهایی می‌شود گفت خندیدن و شوخی با خودتان به‌اندازه‌ای که از حد نگذرد، یک شروع خوب برای خندیدن است. طنزپردازها به این روش خودزنی هم می‌گویند.
* انسان‌ها ذاتا داستان را دوست‌دارند. می‌توانیم به طنزهایی که در قالب داستان روایت می‌شوند، بخندیم.
* به موقعیت‌های رایجی که در جامعه اتفاق می‌افتد و در آن خبری از بی‌ادبی و بی‌احترامی به شخص یا گروه خاصی نیست بخندیم. شوخی و خندیدن با بی‌ادبی تفاوت دارد.
چه چیزهایی خندیدنی نیستند!
خنده می‌تواند حال آدم‌ها را زیرو‌رو کند و یک داروی موقت روح باشد. اما گاهی خندیدن به بعضی چیزها شبیه یک خراش بزرگ عمل می‌کند. به نظر،  به این چیزها نباید خندید.
* وضعیت فیزیکی و روحی آدم‌ها دستمایه خنده نیست و نمی‌تواند باشد. برای مثال با چاقی و لاغری، معلولیت و ... شوخی‌نکنید.
* همه نمی‌توانند به سراغ شغل محبوب‌شان بروند. پس با شغل آدم‌ها هم کاری نداشته‌باشید و با آن جوک‌ نسازید.
* به قومیت‌ها و اقوام مختلف برچسب نزنید و به رفتاری که به آن‌ها نسبت می‌دهند نخندید.
* کسی که نمی‌تواند درست حروف را هجی‌کند یا در ادای کلمات به مشکل برمی‌خورد، لکنت زبان دارد و ... موضوع مناسبی برای خندیدن نیست. حواس‌تان باشد در چه شرایطی می‌خندید. کودکان همه رفتارهای شما را حفظ و تکرار می‌کنند.
* هم‌کلاسی‌تان که همیشه اضطراب دارد، دوست‌تان که باید زمان بیشتری برای تجزیه و تحلیل موضوعات داشته‌باشد یا یکی از اعضای فامیل که مشکلی شبیه این‌ها دارد هم گزینه‌های خوبی برای خندیدن نیستند.
* زمستان است و کوچه‌ها پر از برف و یخ. شاید هم تابستان باشد و همه چیز عادیِ عادی باشد اما یک نفر به هر دلیلی پایش پیچ بخورد. به جای خندیدن و تمسخر می‌توانید به کمکش‌بروید.
* اگر اتفاقی افتادکه باعث خنده جمعی‌ شد و شما هم دست‌به دوربین بودید حتما برای انتشار و اشتراک آن اجازه‌بگیرید. خیلی از ویدئوهای کوتاهی که در شبکه‌های مجازی می‌بینید و باعث خنده‌تان می‌شوند شاید بدون اجازه به اشتراک گذاشته‌شده‌باشند و اصلا خندیدنی نیستند.

1+5 قلق برای کاشتن لبخند
این روزها که دوباره لبخندهای‌‌‌مان از زیر ماسک‌‌‌ها بیرون آمده، فرصت این را داریم تا ارزان‌‌‌ترین و بی‌‌‌دردسرترین هدیه را به دیگران بدهیم یعنی لبخندی ساده و بی‌‌‌تکلف. وقتی در مواجهه با دیگران تبسم می‌‌‌کنیم یعنی از دیدارشان خوشحالیم. یعنی دوست داریم با آن‌‌‌ها مراوده کنیم. یعنی آغاز یک دوستی و حال خوب. وقتی وارد یک فروشگاه می‌‌‌شویم، وقتی سوار تاکسی اینترنتی می‌‌‌شویم، وقتی همسایه را در راه‌‌‌پله می‌‌‌بینیم و... با یک تبسم مهربان‌‌‌تر می‌‌‌شویم. اما لبخند زدن هم قلق‌‌‌هایی دارد.
1 لازم نیست با همه صمیمی شویم؛ خیلی‌‌‌ها درونگرا هستند، شاید گرفتاری دارند؛ شاید بی‌‌‌حوصله هستند. یک تبسم کوتاه کار خودش را می‌‌‌کند. قرار نیست همسایه را در آسانسور معطل کنیم، جوک بگوییم تا صمیمی شویم.
2 اگر در موقعیتی هستیم که می‌‌‌خواهیم با دیگران شوخی کنیم و زمینه خنده‌‌‌شان را فراهم کنیم اول این‌‌‌که باید زمان و مکان و مخاطب را در نظر بگیریم. دوم این‌‌‌که به‌‌‌حرف‌‌‌های خودمان نخندیم. موضوع را هم با توضیح و تفسیر به طرف حالی نکنیم. اجازه بدهیم خودش بخش بامزه ماجرا را بگیرد. در ضمن خندیدن اجباری نیست. شاید کسی دوست نداشت به حرف یا رفتار ما بخندد.
3 اما اگر مخاطب شوخی دیگران بودید و حرف‌‌‌شان بی‌‌‌مزه اما غیرتوهین‌‌‌آمیز بود سعی کنید تبسمی بزنید تا طرف مقابل‌‌‌تان ضایع نشود. ولی به‌‌‌یاد داشته باشید به هر حرفی نخندید چون به معنای تایید محتوای آن است.
4  شوخی‌‌‌های نخ‌‌‌نما با شکمو بودن آقایان، نازک نارنجی بودن خانم‌‌‌ها و خسیس بودن فلان قشر و ... را بی‌‌‌خیال شوید. هدف شوخی و خنده این است که دیگران را خوشحال کنید. پس لازم نیست با اغراق زیاد صفتی را که ربطی به آن‌‌‌ها ندارد به‌‌‌زور بهشان بچسبانید تا شوخی کرده باشید.
5  موقعیت‌‌‌های قدیمی گاهی فقط برای خود ما که آن لحظه را حس کردیم بامزه هستند؛ نه کسی‌‌‌که در آن موقعیت نبوده. پس بی‌‌‌خیال خاطره‌‌‌های طولانی شوید که ممکن است برای دیگران جذاب نباشد. 
6داخل اتوبوس، مترو، جلسه، محل کار و دانشگاه، بهتر است طوری گعده تشکیل ندهید و بلندبلند نخندید که دیگران فکر کنند آن‌‌‌ها را سوژه کرده‌‌‌اید برای خندیدن.